Op basis van de verwijzing, de gegevens uit de anamnese en het functieonderzoek formuleert de fysiotherapeut een antwoord op de volgende vragen:

• Wat zijn de belangrijkste gezondheidsproblemen en de gevolgen daarvan op het bewegend functioneren? Zijn er alarmsignalen (rode vlaggen)?
• Zijn de bevindingen consistent?
• Zijn er verbanden tussen de geconstateerde stoornissen, beperkingen in activiteiten en participatieproblemen? Welke probleemgebieden staan op de voorgrond?
• In welk stadium van de zwangerschap of na de bevalling verkeert de patiënte? Is er sprake van een normaal of vertraagd herstel?
• Zijn er prognostische, belemmerende en/of bevorderende factoren, externe en persoonlijke factoren, bijvoorbeeld onzekerheid, angst of verwachting van de behandeling) die invloed hebben op het functioneel herstel? Zo ja, welke?

De antwoorden op deze vragen vormen het fundament voor het kunnen stellen van de fysiotherapeutische diagnose.

Daarna worden nog de volgende vragen gesteld:

• Welke belemmerende en/of bevorderende factoren zijn beïnvloedbaar door fysiotherapie?
• Welke stoornissen in functies en beperkingen in activiteiten kunnen beïnvloed worden door de fysiotherapeut?
• Kan de patiënte behandeld worden volgens de KNGF-richtlijn zwangerschapsgerelateerde bekkenpijn?

Als het antwoord op de eerste vragen gevonden is en de laatste vraag beantwoord kan worden met ‘ja’, kunnen, in samenspraak met de patiënte, de individuele behandeldoelen worden geformuleerd en het behandelplan worden opgesteld. Als er geen indicatie is voor fysiotherapie wordt de patiënte terugverwezen naar de verwijzend arts. Als de patiënte gebruik heeft gemaakt van de directe toegankelijkheid overlegt de fysiotherapeut, na toestemming van de patiënte verkregen te hebben, met de verloskundige, huisarts of  gynaecoloog of wordt de patiënte naar hen verwezen.

Als de patiënte niet behandeld kan worden volgens onderhavige richtlijn noteert de fysiotherapeut de motivatie hiervoor in het dossier van de patiënte.