A.1 Historie
In 2018 is besloten tot herziening van de richtlijn uit 2016. Dit besluit is genomen naar aanleiding van de
resultaten van de zogenaamde schrapsessies.
Deze schrapsessies waren het initiatief van de VvAA en de multidisciplinaire actiegroep ‘Het roer moet om’, in het kader van ‘(Ont)regel de zorg’, ter vermindering van administratieve lasten. Uit deze schrapsessies kwam een actielijst voort met tien schrappunten voor de fysiotherapie, waaronder twee schrappunten die betrekking hebben op de fysiotherapeutische dossiervoering;
- Schrappunt 1: “Wij versimpelen de richtlijn voor het invullen van bepaalde velden in het patiëntendossier en de tussenmeting.”
- Schrappunt 5: “Wij vereenvoudigen de begin- en eindmeting in het patiëntendossier en schrappen de verplichting de meting altijd te doen.”
Vanuit het werkveld zijn aanpassingen opgehaald die tot administratieve lastenvermindering moeten leiden, met als doel de richtlijn terug te brengen ‘tot minimaal noodzakelijk binnen de wettelijke kaders’. De richtlijn ‘Fysiotherapeutische dossiervoering 2016’ is hiertoe getoetst op bovenstaande schrappunten en inhoudelijk beoordeeld op de (wettelijk) verplichte basisgegevens. Dit heeft geleid tot deze vernieuwde richtlijn ‘Fysiotherapeutische dossiervoering 2019’.
In 1993 publiceerde het KNGF haar eerste richtlijn, de ‘Richtlijnen voor de fysiotherapeutische Verslaglegging’ (KNGF, 1993). Het KNGF wilde daarmee fysiotherapeuten een leidraad bieden voor het fysiotherapeutisch handelen en het registreren van gegevens die in dat kader relevant waren. De richtlijn beschreef, per stap van het methodisch handelen, welke gegevens(groepen) relevant waren in het kader van verslaglegging. In 2003 en na een uitgebreide discussie met het veld, publiceerde het KNGF een nieuwe, herziene versie, de ‘KNGF-richtlijn Fysiotherapeutische verslaglegging’ (Heerkens, Lakerveld- Heyl, Verhoeven et al., 2003). Deze nieuwe versie was noodzakelijk, gezien de ontwikkelingen die het beroep sinds 1993 had doorgemaakt, de veranderingen in de gezondheidszorg als geheel en veranderingen op het gebied van wet- en regelgeving.
Door de introductie van de Directe Toegankelijkheid Fysiotherapie (DTF) per januari 2006 (KNGF, 2005), en de op stapel staande invoering van de wetgeving rond het burgerservicenummer (BSN), is in 2007 besloten over te gaan tot een beperkte herziening. Vanaf 2008 was de ‘KNGFrichtlijn Fysiotherapeutische verslaglegging’ een richtlijn die jaarlijks werd beoordeeld op haar actualiteit, waarmee het een ‘levende’ richtlijn was geworden. Het klinisch redeneren moet immers steeds aansluiten bij de meest actuele ontwikkelingen in het fysiotherapeutisch handelen zoals beschreven staat in de zorginhoudelijke richtlijnen van het KNGF. Kritische vragen uit het veld rond de toepasbaarheid en de hanteerbaarheid van de richtlijn en over de administratieve last, hebben in 2011 opnieuw tot herziening geleid.
Echter, met deze richtlijn was het beoogde doel niet bereikt. Een veel gehoord signaal was dat de fysiotherapeut niet (meer) werd aangesproken op het eigen beoordelingsvermogen. Men ervaarde het registreren als een doel op zichzelf en er bestond groot verzet tegen de opgelegde verplichtingen om – naar het oordeel van de professional veelal betekenisloze – gegevens te registreren. Daarnaast waren er door de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) afspraken gemaakt om – samen met stakeholders – te komen tot een duurzaam informatiestelsel voor de zorg. In dit stelsel staat de patiënt en het persoonlijk gezondheidsdossier of gezondheidsomgeving centraal, evenals het oplossen van knelpunten bij de overdracht van dossiergegevens. Om de totstandkoming van het duurzaam informatiestelsel te bewerkstelligen is in 2014 door de minister van VWS het Informatieberaad Zorg ingesteld, waar het KNGF deel van uitmaakt. Daarop is besloten de richtlijn opnieuw te herzien. Om beter aan te sluiten bij de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) en de door de overheid gewenste totstandkoming van een duurzaam informatiestelsel voor de zorg, is bij deze herziening de term ‘verslaglegging’ vervangen door ‘dossiervoering’. Dit resulteerde in de ‘KNGFrichtlijn Fysiotherapeutische dossiervoering 2016’ (KNGF, 2016), waarvan nu de herziening is gepubliceerd.
Heerkens Y, Lakerveld-Heyl K, Verhoeven A, Hendriks HJM. KNGF-Richtlijn Fysiotherapeutische Verslaglegging, Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie (KNGF). Amersfoort: 2003.
Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie (KNGF). Richtlijn Fysiotherapeutische dossiervoering 2016. Amersfoort: KNGF; 2016.
Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie (KNGF). Richtlijnen voor de Fysiotherapeutische Verslaglegging. Amersfoort: KNGF; 1993.
Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie (KNGF). Zorgverleningsproces bij Directe Toegankelijkheid Fysiotherapie. Amersfoort: KNGF; 2005.