MSG-symposium: Werkt placebo bij dieren ook? Kunnen placebo en nocebo tegelijktijdig voorkomen? Werkt placebo nog als je het weet?   

27 mei 2025

Op 18 april werd voor de 9^e keer het MSG-symposium gehouden met als titel: Pijn in perspectief.

De eerste spreker Andrea Evers, gaf antwoord op de bovenstaande vragen (korte antwoorden: ja, ja en het kan wel) en heeft inzichten gegeven over hoe placebo/nocebo werkt. Daarnaast hoe je positieve verwachtingen bij je patiënten kan creëren en dat het belangrijk is om je te richten op positieve effecten op langere termijn.   

De volgende spreker, Sabrina Coninx, vloog het biopsychosociale model meer aan via filosofische kant aan en citeerde uit een onderzoek “hoeveel is nog lichamelijk als je het biomedische deel loslaat als fysiotherapeut?” Lees hier verder over dit symposium:  
Gedurende het hele symposium werden erdoor verschillende (ex)studenten posters gepresenteerd. Namens de masteropleiding psychosomatiek van Hogeschool Utrecht waren Rachelle Moll en Tineke Pieterson hiervoor uitgenodigd. Heel waardevol dat zij hun thesisonderwerp bij meer collega’s en wetenschappers onder de aandacht hebben kunnen brengen. 
Zie hier (opent in nieuw tabblad) voor de poster van Rachelle en hier (opent in nieuw tabblad) voor poster Tineke.

Vanuit de presentatie van Albère Köke is vooral blijven hangen dat het SMART doel vanuit de graded activity niet heiligmakend is, want als je 100m kan lopen is dan het behandeldoel bereikt? Of moet je meer functioneel kijken naar de doelen van de patiënt? Ook nieuw voor mij: bij graded exposure niet opbouwen van minst angstig naar meest angstige beweging (bv op basis van foto’s) – maar kijken waar ligt de grootste mismatch en ga daar mee aan de slag – als daar een succeservaring in kan behalen dan heb je veel gewonnen. 

The state of art van pijnbehandeling bij chronische pijn werd gepresenteerd door Monique Seegers. Hierin werd geopperd of dat zingeving geen mooie aanvulling zou zijn op het biopsychosociale model. 

Als laatste spreker ging Thijs van Meulenbroek in op de praktijk met “3 pijn patiëntencategorieën”: patiënten die vermijden, patiënten die aangepast bewegen en patiënten die ene keer veel belasten en daarna weer rust nemen. Hieruit kwam naar voren dat variatie in beweging belangrijk is – zodat er ook nieuw gedrag ontstaat wat de patiënt ook toepast in het dagelijks leven.