Column van Lodi Hennink: Heisa en lawaai?

Regelmatig krijg ik tijdens mijn werkbezoeken te horen dat het wat stil is rondom het KNGF. ‘We horen niets’, luidt de klacht. ‘Moet er niet meer reuring in de landelijke pers komen? Is het bestuur niet te tam, worden onze belangen wel behartigd?’

Mijn eerste reactie zou verdedigend kunnen zijn. Dat de Tweede Kamer het fgelopen halfjaar meer over fysiotherapie heeft gesproken dan opgeteld de tien jaar daarvoor, inclusief het aannemen van een belangrijke motie. Dat toezichthouder NZa door de staatssecretaris aan het werk is gezet als effect van onze lobby, dat de hoeveelheid artikelen over fysiotherapie in landelijke en regionale dagbladen oude records overtreffen, enzovoort. 

Dat is allemaal wel zo, maar onderliggend gaat het om de vraag wat een lobby effectief maakt. En dan komt een veel gehoord misverstand om de hoek kijken, namelijk dat heisa en lawaai synoniem zouden zijn aan een effectieve lobby. Geen geluid is gelijk aan ineffectiviteit, is dan de gedachte. Maar zo werkt het  gelukkig niet. Want als onze belangenbehartiging afhankelijk zou zijn van de  hoeveelheid activiteit van journalisten, dan zou dat te schraal zijn. Gelukkig is  de werkelijkheid rooskleuriger. Want het is net als bij een ijsberg, waarbij de  landelijke publiciteit het topje is en de andere onderdelen van de lobby niet  zichtbaar zijn.

Als bestuur trekken wij dagelijks aan vele touwen. Of het nu over de tarieven gaat, eerstelijnsfysiotherapie in de basisverzekering, het verstevigen van onze positie in de zorg, het vooruitbrengen van de inhoud van het vak, en  nog veel meer. Dat is een proces van kleine stappen, die als je achterom kijkt een forse vooruitgang worden. En ja, die stappen zijn  niet altijd hoorbaar voor de journalistiek of komen minder hoog  in de hitparade van de kranten.

Is dat erg? Soms een beetje jammer, maar ondertussen gaat onze lobby onverminderd door, gemotiveerd door wat we het afgelopen half jaar meer en meer los weten te krijgen in de politiek, bij toezichthouders en andere stakeholders. Soms luidruchtig,  soms gestaag voorwaarts in stilte.  En sowieso iedere dag opnieuw in jouw belang.

Ik bezoek heel graag collega’s in het land, in de wijk en zeker ook intramuraal. Mag ik zo onbescheiden zijn mijzelf bij jou uit te nodigen? Mail naar: voorzitter@kngf.nl (opent in nieuw tabblad)