De herziening van de 'KNGF-richtlijn Osteoporose' van het Koninklijk Genootschap voor Fysiotherapie (KNGF) dient als leidraad voor mensen met gezondheidsproblemen die samenhangen met osteoporose en de rol van de fysiotherapeut hierbij. In de richtlijn wordt het diagnostisch en therapeutisch proces beschreven conform het methodisch fysiotherapeutisch handelen. De Praktijkrichtlijn dient als leidraad voor het fysiotherapeutisch handelen; in de Verantwoording worden de in de Praktijkrichtlijn gemaakte keuzes toegelicht. Deze herziene richtlijn kan worden gezien als een beroepsspecifieke invulling van de multidisciplinaire 'CBO-richtlijn Osteoporose en Fractuurpreventie' die in 2011 is ontwikkeld door een multidisciplinaire werkgroep van onder andere medisch specialisten, huisartsen en fysiotherapeuten, onder auspiciën van het Kwaliteitsinstituut voor de Gezondheidszorg CBO. De inhoud van de richtlijn is op hoofdlijnen afgestemd op de aanbevelingen zoals beschreven in de 'NHG-Standaard Osteoporose' en genoemde multidisciplinaire richtlijn. 

Hoewel de aandoening osteoporose op zichzelf geen verwijsindicatie voor fysiotherapie hoeft te zijn, kunnen de met osteoporose samenhangende problemen, bijvoorbeeld pijn, bewegingsangst, houdingsproblemen, verminderde spierkracht of een afgenomen balans, fysiotherapeutische behandeling behoeven. Ook kunnen fysiotherapeuten patiënten (voor een ander gezondheidsprobleem) behandelen, die mogelijk (ook) osteoporose hebben of kunnen ontwikkelen. In dat geval is case-finding van belang.
Deze richtlijn vervangt de oorspronkelijke richtlijn (2001) en de update ervan uit 2005. 

De richtlijn beschrijft de rol van de fysiotherapeut vanuit een breed perspectief. De fysiotherapeut moet zelf de informatie selecteren die van belang is voor de individuele patiënt.