Enkelletsel [richtlijn]

C.2.1 Doelstellingen bij functionele instabiliteit

Doelstellingen van de fysiotherapeutische behandeling zijn een optimaal functioneel herstel gekenmerkt door een zo volledig mogelijk herstel van functies en activiteiten en een terugkeer naar het hoogst haalbare of gewenste niveau van participatie en het voorkomen van recidiefletsel, exacerbaties en disfunctioneren. 

Afgeleide doelstellingen van de fysiotherapeutische behandeling zijn:

  • de patiënt zelf leren om te ‘doseren’, dit is het afstemmen van de belasting op de belastbaarheid van het enkelgewricht, om daarna de belasting naar een hoger niveau te brengen, waarbij voortdurend aandacht wordt besteed aan de reactie op de belasting;
  • herstel van het normale dynamische gaan;
  • herstel van de actieve stabiliteit:
    • door middel van coördinatieen balanstraining;
    • door middel van training van de kracht en het uithoudingsvermogen;
  • herstel van de beweeglijkheid.

Opbouw van de therapie

De therapie zal zich allereerst richten op het herstel van het gangpatroon en op een ongestoorde enkelfunctie, zoals deze plaatsvinden tijdens de adl.

Indien beide functies in genoemde situatie zijn genormaliseerd, kan de therapie zich meer gaan richten op activiteiten die plaatsvinden op een hoger adl-niveau (adl plus-niveau: belastend werk, hobby en/of sport). Er wordt een stapsgewijze intensivering nagestreefd, die steeds is aangepast aan de toenemende belastbaarheid. Deze intensivering vindt plaats door oefenvormen te laten oplopen in:

  • moeilijkheidsgraad;
  • belasting;
  • bewegingssnelheid;
  • uithoudingsvermogen;
  • dynamiek

Vervolgens komen specifieke vaardigheden aan bod die nodig zijn voor:

  • belastend werk (zwaar tillen);
  • belastende adl (traplopen);
  • sport (hardlopen, springen, specifieke trainingsvormen).

De oefeningen en/of de training wordt afgestemd op de specifieke eisen die aan de enkel worden gesteld. Indien de patiënt weer wil gaan sporten, dienen alle facetten van de belasting die optreden tijdens die specifieke tak(ken) van sport geoefend te worden. Een analyse van de eisen die gesteld worden aan díe persoon bij díe tak van sport is dus noodzakelijk.

De oefeningen bereiken geleidelijk aan het niveau dat overeenkomt met de hoogst haalbare eisen die de patiënt stelt aan het functioneren van de enkel.